Candida Albicans, parasieten, schimmelinfectie
De candida-infectie is een sluimerende bedreiging van onze gezondheid. Candida is een gist die voorkomt in de ingewanden, de mond, oren, slokdarm, de keel, huid, en de voortplantingsorganen. Onder normale omstandigheden komt de candida voor als gist en leeft daar in een gezonde balans met bacteriën. Zodra de candida van vorm verandert en zich ontwikkelt tot een schimmel wordt ze pathogeen en ondermijnt het immuunsysteem en heeft de schimmel de eigenschap om ziek te maken.
Mogelijke toename parasieten
Het gevaar van een schimmelinfectie of candida overgroei is dat de kans op parasieten toeneemt. Dit komt omdat de candida albicans een laag aanbrengt in de darmen waardoor er een omgeving gecreëerd wordt die andere indringers voet aan de grond bied. Het gevaar van parasieten is dat deze belangrijke voedingsmiddelen van het lichaam afpakken om zelf te overleven in ons lijf.
Het kan heel goed zo zijn dat menselijke parasieten, één van de verborgen oorzaken zijn van verschillende vreemde gezondheidsklachten.
De symptomen verschillen per persoon en komt het vaak voor bij problemen in de spijsvertering. De parasieten komen niet alleen voor in de darmen. Ze komen ook voor op andere plaatsen in het lichaam! Het lichaam als de beste dokter
Bij deze klachten denken we vaak al snel aan een buikvirusje, allergische reactie of voedselvergiftiging. Darmparasieten kunnen echter ook klachten veroorzaken. En deze zijn helemaal niet zo zeldzaam als je zou denken. Een darmparasiet doet meestal niet veel meer dan voedsel en bacteriën uit de darm opnemen. Een parasiet heeft namelijk een gastheer, mens of dier, nodig om te overleven en gebruikt dus de darminhoud om te leven en zich te vermenigvuldigen. Het voedsel in de darmen is om onze organen, weefsels, botten, hersenen enz. mee te voeden, als parasieten deze voeding voor ons wegkapen, krijgen wij dezelfde tekenen als bij een lekkende darm- slijmvlies.
Darm – parasieten Productbeschrijving
De indicatietest is gratis, voor de uitslag, maak een telefonische afspraak om gratis kennis te maken |
|
Hierbij verandert de verschijningsvorm van knopvormig naar draadvormig. De pathogene schimmel vormt lange draden die door de darmslijmvliezen heen kunnen en zo in de bloedbaan terecht komen. Candida verplaatst zich zo ook naar de verschillende delen van het lichaam. De schimmel maakt ook zogenaamde endotoxinen (voornamelijk Aceetlaldehyde) die worden afgescheiden in de bloedbaan; deze kunnen de oorzaak zijn van een groot aantal klachten waaronder ook psychische die horen bij een candidiasis. Deze psychische klachten moeten niet onderschat worden. Naast geheugen- en concentratiestoornissen kan het zich zelfs uiten in depressief en zelfdestructief gedragspatroon. De gezonde bacteriën worden gewoon verdrongen.
Het menselijk microbioom
Direct na de geboorte raakt ons lichaam bevolkt door miljarden verschillende bacteriesoorten, gezamenlijk het menselijk microbioom genoemd. Ze zitten op de huid, in de mond en darmen en in de longen en vagina. Eigenlijk overal waar ons lichaam grenst aan de buitenwereld. Samen leveren deze bacteriën een belangrijke bijdrage aan ons welzijn, in voor- en tegenspoed.
Ontwikkeling van het darmmicrobioom vanaf het vroege leven ó dr. guus roeselers en prof. dr. jan knol ‘
De eerste 9 maanden van je leven bevind je je in de beschermde omgeving van het chorion, het buitenste vlies om het embryo van zoogdieren. Deze omgeving is vrijwel steriel. Jouw darmen zijn nog niet gekoloniseerd door micro-organismen. Op een dag, ongeveer 280 dagen na je conceptie, breekt dit vlies en begint je tocht naar de microbiële wereld. Tijdens de passage door het geboortekanaal kom je al in contact met micro-organismen uit de vaginale en darmomgeving. In de eerste uren en dagen na je geboorte kom je veelvuldig in aanraking met de vele huidmicro-organismen van de mensen die voor je zorgen. Ook hier zitten bacteriën tussen die zich kunnen nestelen in je darm, net als diverse bacteriën uit je directe omgeving. Je darmen bevatten nog relatief veel zuurstof, daar kunnen de eerste microbiële pioniers goed mee overweg. Doordat ze de aanwezige zuurstof gebruiken om te groeien, wordt je darm een zuurstofarme omgeving waarin steeds meer anaerobe darmbacteriën als Bacteroïdes, Bifidobacterium en Clostridiales gaan domineren. Na één of meer weken, beschik je al over een heus darmmicrobioom, een complex microbieel ecosysteem in je darmen.’
Overdracht van bacteriën van moeder op kind tijdens de geboorte lijkt een belangrijk moment in de vorming van ons darmmicrobioom te zijn. Deze hypothese wordt ondersteund door het feit dat het darmmicrobioom bij kinderen geboren met een keizersnede sterk verschilt van die van kinderen die op natuurlijke wijze geboren worden. In eerste instantie worden kinderen geboren via een keizersnede gekoloniseerd door micro-organismen afkomstig uit het ziekenhuis en huidbacteriën van verplegend personeel. Opvallend hierbij is de zeer matige aanwezigheid van bifidobacteriën en de totale afwezigheid van Bacteroïdes-soorten. In het vroege leven speelt ook voeding al een grote rol in de ontwikkeling van het darmmicrobioom. Moedermelk bevat suikerverbindingen (oli gosachariden) die door baby’s niet verteerd kunnen worden omdat ze de daar benodigde enzymen voor missen. Bifidobacteriën zijn juist specialisten in het benutten van deze oligosachariden, en hebben hierdoor een competitief voordeel ten opzichte van alle andere bacteriën en kunnen de babydarm snel koloniseren. Bij zuigelingen die borstvoeding krijgen kunnen de bifidobacteriën toenemen tot wel 95% van het totale aantal darmbacteriën. Fabrikanten voegen daarom vaak specifieke onverteerbare oligosachariden (prebiotica) toe aan flesvoeding om de groei van bifidobacteriën te stimuleren. Toch blijft het adagium: borstvoeding is de beste voeding voor baby’s.
Er zijn aanwijzingen dat ook overdracht van bacteriën via de moedermelk bijdraagt aan de totstandkoming van het darmmicrobioom. Het is echter onduidelijk waar deze vandaan komen. In moedermelk zijn groepen bacteriën waargenomen die kenmerkend zijn voor de darmomgeving. De zogenaamde endocytose-hypothese, gaat er van uit dat tijdens de bevalling de doorlaatbaarheid van de darmwand toeneemt, waardoor darmbacteriën via de bloedbaan in de melkklieren terecht kunnen komen. Deze hypothese is controversieel omdat bloed als steriel wordt beschouwd. Wanneer er toch bacteriën in terechtkomen, worden deze in de regel snel verwijderd zodra het bloed de lever passeert. Wanneer bacteriën de bloedbaan binnendringen en een infectie veroorzaken, spreken we van bloedvergiftiging of sepsis, een levensbedreigende situatie. Voorstanders van de endocytose
hypothese suggereren dat tijdens de bevalling een bijzondere situatie ontstaat waarin het lichaam tijdelijk bacteriële circulatie faciliteert. Critici gaan er echter vanuit dat tijdens het zogen zoveel uitwisseling van bacteriën plaatsvindt tussen de mond, tepel en melkklieren dat de micro-organismen in en op de tepel ook darmbacteriën herbergt.
De overgang van melk naar vast voedsel, dat ook wel spenen wordt genoemd, is een periode in een mensenleven waarin het darmmicrobioom het meest drastisch verandert. Zodra een kind voor het eerst hapjes vast voedsel gaat eten, vindt er een ware explosie van microbiële diversiteit plaats. Vast voedsel zorgt voor nieuwe energiebronnen en bouwstenen voor het darmmicrobioom. Nieuwe bacteriesoorten kunnen floreren. De microbiële samenstelling van de darmen van het jonge kind gaat nu lijken op die van een volwassene. De aantallen bifidobacteriën nemen af en vooral bacteriën die korteketenvetzuren produceren, zoals boterzuur, nemen sterk toe. Vanaf ongeveer drie jaar heeft het darmmicrobioom van een kind de stabiele samenstelling zoals bij volwassen mensen wordt teruggevonden, maar die wel van persoon tot persoon verschilt net zoals een vingerafdruk. Het ecosysteem heeft zich dan ontwikkeld van enkele dominante groepen tot een enorme divers en complex systeem. Het darmmicrobioom wordt nu stabiel gedomineerd door de bacteriële fyla Bacteroidetes en Firmicutes. Bifidobacteriën zijn ook nog steeds aanwezig, maar in lagere aantallen.
Verstoring en verandering van biodiversiteit Die grote biodiversiteit in het volwassen darmmicrobioom heeft een groot voordeel, te vergelijken met een regenwoud of een koraalrif. Het complexe ecosysteem zal verstoringen en invasies beter kunnen weerstaan als er veel verschillende soorten planten en dieren in voorkomen. Het tijdelijk wegvallen van één soort zal in een dergelijk divers systeem geen groot gat achterlaten. Er zijn aanwijzingen dat bij het optreden van allergieën, obesitas en darmaandoeningen, en bij fragiele ouderen, de biodiversiteit van het darmmicrobioom afneemt. Vergelijkbaar met erosie die optreedt in een tropisch regenwoud nadat er een bosbrand heeft gewoed. Iets soortgelijks kan gebeuren als krachtige antibiotica in de darmen het microbiële leven op zijn kop zetten, zeker bij zeer jonge kinderen. De ontwikkeling van dit ecosysteem wordt dan langdurig verstoord. In gezonde volwassenen blijft dit diverse ecosysteem stabiel tot een leeftijd van ongeveer 75 jaar. Daarna vermindert de diversiteit. Vooral anaerobe bacteriën lijken in diversiteit en aantallen te verminderen terwijl opportunistische aerobe bacteriën juist toenemen. In de darmen van honderdjarigen vindt men relatief meer opportunistische ziekteverwekkende bacteriën die ontstekingen kunnen stimuleren en relatief minder van Faecalibacterium prauznitzii, een boterzuurproducerende bacteriesoort die juist ontstekingen remt. In het bloed van honderdjarigen treft men ook meer van bepaalde cytokines aan, moleculen die een belangrijke rol spelen in ons immuunsysteem. De cytokines die toenemen in het bloed van honderdjarigen spelen een rol bij ontstekingen.
Er ontstaat steeds beter inzicht in de relatie tussen de ontwikkeling van het darmmicrobioom in het vroege leven en gezondheid later. Uit onderzoek met bacterievrije muizen, die geen microbioom hebben doordat ze vanaf de geboorte in een steriele omgeving opgroeien, is bijvoorbeeld gebleken dat darmbacteriën cruciaal zijn voor een goede ontwikkeling en functioneren van de darm, het immuunsysteem en metabolisme. Bovendien kan een normale ontwikkeling van het darmmicrobioom in het vroege leven bijvoorbeeld verstoord worden door geboorte via een keizersnede, stevige antibioticakuur of door het opgroeien in een super schone omgeving. In die gevallen zou je de samenstelling van het darmmicrobioom gericht kunnen beïnvloeden via voeding die bepaalde voedselingrediënten (prebiotica) voor essentiële darmbacteriën kan bevatten, of de bacteriën zelf (probiotica) of een mix daarvan (synbiotica). Ook het eten van veel vezelrijke voeding zoals groente, fruit en volkoren producten lijkt positieve effecten op het darmmicrobioom te hebben. Dat een gezonde microbioomsamenstelling een gunstig effect heeft op het immuunsysteem, is bijvoorbeeld aangetoond bij kinderen met allergisch eczeem. Veertig procent van de baby’s met eczeem ontwikkelt later astmatische klachten. Dat wordt ook wel ‘de allergische mars’ genoemd.
Doe de test: ➠ http://bit.ly/indicatie-test
Vermoed jij dat je last hebt, van een slijmvliezen die niet goed werken, heb je last van darm of maagproblemen? Vraag dan een gratis lekkende darm en/of maagslijmvlies indicatie test aan.
B12 tekort door een schimmelinfectie?
In mijn indicatietest vitamine B12 tekort, zie ik regelmatig deze schimmelinfectie terugkomen en is het aannemelijk dan een vitamine B12 tekort een vermoedelijke schimmelinfectie kan veroorzaken. Hiervoor kun je een gratis indicatie test aanvragen, samen met de indicatietest schimmelinfectie.
Lange termijn schimmelinfecties, kunnen symptomen hebben van de lekkende darm Indicatietest ingevuld? Maak een telefonische afspraak, dit is een gratis kennismakingsconsult | |
Dezelfde symptomen kunnen voorkomen bij lekkende slijmvliezen, maar dit keer eet parasieten je voedingsstoffen op. Laat het onderzoeken, zie verderop in dit artikel hoe je dit kan testen en vooral als je al langere tijd een schimmelinfectie hebt. |
Omdat candidiasis verschillende delen van het lichaam kan aantasten (meestal de mond, de oren, de neus, de spijsverteringsorganen en de vagina) kan het worden gekarakteriseerd door verschillende en vooral wisselende symptomen. Dit kunnen zijn: constipatie, diarree, darmkrampen, buikpijn, hoofdpijn, slechte adem, anale jeuk, impotentie, spierpijn, keelpijn, nachtzweten, brandende tong, extreme vermoeidheid, vaginitis (met vooral witte vloed), ME, hyperthyreoïdie, en voetschimmel om maar enkele te noemen. De symptomen verergeren vaak in vochtige, warme omgeving of na inname van suiker of gistrijk voedsel. Als de candida de vagina infecteert zal dit leiden tot jeuk, een brandend gevoel, en witte afscheiding
Candidiasis komt zowel bij mannen als vrouwen voor. Iedereen die een lange antibiotica-kuur heeft ondergaan of iemand die vaak antibiotica tot zich neemt, heeft een vergrote kans op candidiasis door een verstoring van het darmflora-evenwicht. Antibiotica verzwakken het immuunsysteem en ook de ‘goede’ bacteriën die de candida gist in bedwang houden, als de candida vermenigvuldigd wordt, kan dit dus een voedingsbodem worden voor parasieten. Het gebruik van antibiotica kan een deficiëntie van vitamine K veroorzaken, die geproduceerd wordt door de ‘goede bacteriën’ in de ingewanden. Voeding met veel bladgroenten, alfalfa, aardbeien en yoghurt kunnen de vitamine K-balans mogelijk herstellen. Als er een candida-schimmel overgroei is, scheidt het toxinen uit die het immuunsysteem verder verzwakken. Een vicieuze cirkel die doorbroken moet worden.
Helaas zijn er heel wat factoren die deze goede darmflora kunnen verstoren. Gekend is het effect van bepaalde antibiotica, maar ook andere medicijnen (zoals antifiogistica of ontstekingswerende medicijnen), radiotherapie, chemotherapie, stress, verouderen, een gebrek aan vezels in de voeding, een overmaat van suiker en/of alcohol in de voeding kunnen de darmflora ondermijnen.