Te veel maagzuur en altijd honger
Jouw hersenen spelen een grote rol in de stofwisseling. De gemiddelde mens, gebruikt meer koolhydraten per dag, dan onze voorouders uit het stenen tijdperk in een heel jaar aten. Over koolhydraten is vaak veel informatie te vinden. Je zou ze niet moeten eten, want anders word je dik. Maar dat is wel heel kort door de bocht. Je hebt namelijk snelle en langzame koolhydraten, die heel verschillend in het lichaam worden opgenomen.
Altijd honger betekent dat je te weinig goede koolhydraten eet en snel trek hebt
Het is niet ongebruikelijk dat je af en toe hongerig bent, zwak en wankel voelen of een ‘zure maag’ tussen de maaltijden ontwikkelt. Soms kunnen deze symptomen zo hevig zijn dat het je uit jouw slaap haalt. De symptomen verdwijnen snel na het eten van een snack. Er is een snelle verbetering met voedsel en wordt begrijpelijkerwijs geïnterpreteerd als een teken dat je een “lage bloedsuikerspiegel” moet hebben.
Ondanks het feit dat deze symptomen vaak verbeteren met voedsel, hebben ze weinig te maken met je biologische behoefte aan voedingsstoffen of energie, deze symptomen zijn het gevolg van een abnormale opbouw van maagzuur door een slechte werking van jouw maag en darmkanaal (brandend maagzuur) of een daling van de bloeddruk en zuurstofniveaus in de hersenen.
De hele dag en nacht produceren we constant maagzuur.
Maagzuur is nodig om te helpen bij het verteren van voedsel, het doden van mogelijk schadelijke bacteriën en is ook nuttig bij het activeren van verschillende spijsverteringsenzymen.
Denk aan jouw darmkanaal als een lopende transportband voor voeding, die voortdurend onze darminhoud voortduwt gedurende de dag. Onze slokdarm duwt voedsel in de maag, de maag duwt maagzuur en gedeeltelijk verteerd voedsel in de dunne darm, de dunne darm absorbeert onze voedingsstoffen en duwt de niet verteerbare vezels in de dikke darm en de dikke darm duwt vezels naar het rectum en zo ontlast het lichaam zich.
Deze voedseltransport bandwerking van het darmkanaal staat onder controle van een neurologisch netwerk verbonden met de hersenen, dat het Autonomic Nervous System (ANS) wordt genoemd. De ANS is verantwoordelijk voor de weeën die de maag leegmaken en voedsel langs zijn loop door de dunne en dikke darm voortstuwen. Soms zal het autonome systeem niet correct werken vanwege autonome disfunctie.
De werking van de transportband van het darmkanaal werkt 24 uur per dag om de inhoud van de maag leeg te maken en langs de weg verder te leiden. Wanneer we voedsel eten, wordt de maag gestimuleerd om nog grotere hoeveelheden maagzuur te produceren en nog sneller te legen. Dit is een uiterst belangrijk punt, omdat een vertraagde lediging van de maag de meest voorkomende herkenbare punt van de honger aanwakkert, een overmatige accumulatie van maagzuur, bekend als dyspepsie.
Wat is het verschil tussen dyspepsie en zuurbranden?
- Maagzuur ontstaat wanneer de slokdarm wordt blootgesteld aan maagzuur. De klep tussen de slokdarm en de maag is zo ontworpen dat voedsel en vloeistof van de slokdarm naar de maag kunnen stromen en ook kan voorkomen dat zuur in de slokdarm wordt teruggespoeld.
- Af en toe ontspant de klep en laat het maagzuur terugvloeien naar achteren in de slokdarm. Het zuur stimuleert zenuwuiteinden in de slokdarm en veroorzaakt de symptomen die gewoonlijk worden aangeduid als brandend maagzuur of gastro-oesofageale refluxziekte (GERD). GERD kan worden geassocieerd met een branderig gevoel in de borst, boeren, een bittere smaak in onze mond, hoesten en piepende ademhaling.
- GER en GERD en vertering
- Dyspepsie is een term die wordt gebruikt, voor de symptomen die we kunnen bedenken als een zure maag, lichte misselijkheid of een maagklachten. Deze symptomen zijn niet het gevolg van het spatten van zuur in de slokdarm zoals bij brandend maagzuur. De symptomen van dyspepsie zijn van een abnormale ophoping van zuur in de maag. Het zuur hoopt zich op omdat het niet op de normale manier wordt geleegd, niet omdat onze maag te veel produceert
Verwarring van dyspepsie met honger
We verwarren vaak dyspepsie met honger omdat jij je beverig, enigszins misselijk of zwak kan voelen en het eten van voedsel de symptomen doet verdwijnen. Ze gaan weg omdat voedsel de maag stimuleert om te legen. Het voedsel zorgt er daarom voor dat het overtollige zuur in de dunne darm wordt geleegd en jouw symptomen verdwijnen.
De symptomen verdwijnen ook als we een maagzuurremmer gebruiken, omdat ze echt het gevolg zijn van overtollig maagzuur. Maar aangezien ze verdwijnen nadat je voedsel hebt gegeten, trekken we de redelijke conclusie dat de symptomen te wijten waren aan een laag bloedsuikergehalte of een andere voedingsstof. Daarom geloven we dat de symptomen een teken van honger waren. Dus de volgende keer dat we vergelijkbare symptomen voelen, zullen we opnieuw voedsel eten en verdwijnen de symptomen weer. Na een tijdje wordt het bijna een tweede natuur.
Maagzuurremmers zoals Omeprazol, losec, rennies, zantac, enz. kunnen de opname en vertering van aminozuren belemmeren, met gevolgen voor de slaap en energie en kan leiden tot vermoeidheid en zo kunnen maagzuurremmers ook leiden tot bloedarmoede en longproblemen. Meer informatie
Wanneer de maag niet zo gemakkelijk leegt als het zou moeten, hoopt het zuur op, waardoor we ons ongemakkelijk, opgeblazen, enigszins misselijk of zelfs een beetje wankel voelen. We eten wat voedsel en onze symptomen lijken te verdwijnen. Dit gebeurt omdat het eten van voedsel de maag stimuleert om de zure inhoud te legen en dit is de reden waarom snacken onze symptomen verlicht. We verwijzen alleen naar deze symptomen als honger omdat voedsel ons helpt ons beter te voelen.
Maar waarom werkt de maag niet goed om het maagzuur in de eerste plaats te ledigen? Om te begrijpen waarom dit gebeurt, moet je meer te weten komen over een aandoening die insulineresistentie wordt genoemd en een beetje inzicht krijgen in de negatieve invloed die koolhydraten hebben op jouw lichaam en in het bijzonder op jouw autonome zenuwstelsel.
Obesitas, insulineresistentie en koolhydraten
De toenemende mate van obesitas wordt in verband gebracht met een toenemende incidentie van insulineresistentie. Insulineresistentie is de metabole stoornis die een breed scala aan medische problemen veroorzaakt, zoals diabetes type 2, hypertensie, abnormale cholesterol, hartziekten en beroertes, slaapapneu, vele vormen van kanker en polycysteuze ovariumaandoeningen.
Insulineresistentie werd oorspronkelijk gedacht als gevolg van obesitas, maar de oorzaak lijkt gecompliceerder te zijn dan simpelweg overgewicht. Bewijsmateriaal suggereert dat insulineresistentie meer het gevolg is van het soort voedsel dat we te veel aten terwijl we te zwaar of zwaarlijvig worden dan simpelweg te veel calorieën te eten. Meer in het bijzonder wordt insulineresistentie voornamelijk veroorzaakt door de overmaat aan koolhydraatconsumptie in onze voeding en niet alleen maar door overgewicht.
Insuline Opbergtas – Koeltas | Diabetes Test |
- Als koolhydraten de primaire oorzaak van insulineresistentie zijn, waarom verbetert gewichtsverlies dan de insulineresistentie, het opgeblazen gevoel, brandend maagzuur, een opgeblazen gevoel of een zeurderig gevoel van aanhoudende honger?
- De reden waarom gewichtsverlies helpt bij deze aandoeningen is omdat mensen hun inname van koolhydraten aanzienlijk verminderen wanneer ze hun calorie-inname verminderen bij het verliezen van gewicht.
- Vergeet niet dat het niet echt je gewicht is dat het verschil maakt; het is het aandeel koolhydraten dat je eet samen met je leeftijd (we worden gevoeliger naarmate we ouder worden) en daardoor wordt het ook steeds moeilijker om koolhydraten te verbranden.
Hoe koolhydraten en insulineresistentie leiden tot maagzuur en honger
- Het darmkanaal staat onder controle van de parasympathische tak van het autonome zenuwstelsel (ANS). De parasympatische tak is in de eerste plaats verantwoordelijk voor de weeën die de maag leegmaken en voedsel langs zijn loop door de dunne en dikke darm voortstuwen.
- De ANS een neurologisch netwerk dat je hersenen, wervelkolom en zenuwen verbindt met elk orgaan in je lichaam. Dankzij deze connectiviteit kan ANS helpen bij het reguleren en coördineren van de functie van al uw lichaamsorganen.
- Bijvoorbeeld, de ANS is verantwoordelijk voor het handhaven van jouw bloeddruk, helpt jouw spijsverteringskanaal correct te functioneren, helpt bij het handhaven van verschillende hormonale niveaus in het lichaam, helpt onze pupillen zich te verwijden en te samentrekken, regelt jouw lichaamstemperatuur met de hoeveelheid die we ook transpireren als coördinerende blaasfunctie.
De maag produceert constant zuur gedurende de dag en de zuurproductie neemt toe als we eten. Wanneer we voedsel inslikken, gaat het door de slokdarm naar beneden in de maag. Er is een klep tussen de slokdarm en de maag bedoeld om te voorkomen dat zuur achterwaarts in de slokdarm spettert wanneer de maag begint te samentrekken in zijn poging om te beginnen met het verteren van ons voedsel.
Terwijl de maag samentrekt, moet de klep tussen de slokdarm en de maag goed gesloten blijven, anders kan het zuur naar achteren spatten en de symptomen veroorzaken van verbranding, boeren en bittere smaak die we associëren met zuurbranden of GERD.
- Wetenschappelijke studies tonen aan dat disfunctie van de parasympathische tak van de ANS de oorzaak is van een slechte slokdarm-maagklepfunctie. Je hele leven lang heb je meerdere medische verklaringen voor brandend maagzuur gehoord, zoals hiatale hernia, zure voedingsmiddelen, cafeïne, alcohol en overgewicht. Deze redenen zijn ofwel onjuist bewezen (bijv. Hiatale hernia), dragen bij tot overmatige zuurproductie (bijv. Grote maaltijden) of zijn ontdekt om bij te dragen aan de slechte werking van het autonome zenuwstelsel (bijv. Alcohol, cafeïne).
Hoe schaden koolhydraten ons autonoom zenuwstelsel?
- Het precieze mechanisme van hoe overmatige inname van koolhydraten resulteert in schade aan het ANS-systeem is niet volledig begrepen. Er zijn veel onderzoeken die aantonen dat gewichtsvermindering (lees koolhydraatreductie) de medische aandoeningen verbetert die verband houden met insulineresistentie en insulineresistentie wordt veroorzaakt door overmatige inname van koolhydraten.
- Zo kan een koolhydraat beperking veel fysieke symptomen van autonome stoornissen zoals frequentie van de urine, maagzuur, opgeblazen gevoel en duizeligheid voorkomen.
- Ook geloven mensen ten onrechte dat ze zich geen zorgen hoeven te maken over het eten van te veel koolhydraten als ze regelmatig sporten. Ze zullen ze gewoon “verbranden”. De toxiciteit van overmatige koolhydraten is niet te wijten aan de overmatige calorieën die ze kunnen leveren, maar meer vanwege het toxische effect.
- Het denken dat sporten een van de toxische effecten van koolhydraten kan wegnemen, is vergelijkbaar met een alcoholist die denkt dat het drinken van een fles wodka onschadelijk is, omdat ze voldoende zullen bewegen om de calorieën in de wodka te verbranden. Meer sporten kan meer calorieën verbranden, maar heeft geen invloed op de mogelijke toxische aard van alcohol of koolhydraten.
- De overmatige consumptie van koolhydraten door toxiciteit resulteert niet alleen in de ziekten die gepaard gaan met insulineresistentie, maar is ook schadelijk voor ons autonome zenuwstelsel.
Onthoud dat het autonome zenuwstelsel de functie van elk orgaan in jouw lichaam regelt. En wanneer het autonome systeem beschadigd is en niet naar behoren functioneert, ervaren we symptomen zoals een opgeblazen gevoel, *hartverbranding, duizeligheid, vermoeidheid, overmatig zweten, blozen van onze huid, constipatie evenals frequentie, urgentie en incontinentie van urine. Verminder jouw inname van koolhydraten en je kunt deze symptomen elimineren. *Hartbrand, medisch bekend als pyrosis of zure indigestie, is een ongemakkelijk warm en brandend gevoel in de borst, meestal net achter het sternum dat normaal gesproken in golven komt. Hoewel de pijn in het borstgebied begint, kan het tot de nek, keel en kaak komen. Eenvoudig voeding-programma
Hoeveel koolhydraten moeten we eten?
Om deze vraag te beantwoorden, moeten we kijken naar onze voorouders uit het stenen tijdperk en de hoeveelheid koolhydraten die ze hebben geconsumeerd. Die een aten dat voornamelijk dierlijk weefsel (eiwit en vet) en donkergroene planten.
Tijdens het stenen tijdperk waren koolhydraten zeer ongewoon en kwamen uit het wild en bestonden uit af en toe wortels, wilde vruchten of honing. Behalve dat je op een tropisch eiland was, wanneer heb je voor het laatst fruit gezien zoals een appel of sinaasappel toen je in het bos wandelde? Deze voedingsmiddelen groeien niet vaak in het wild. Het zijn gecultiveerde planten die na de agrarische revolutie beter beschikbaar werden. Te veel maagzuur als gevolg van te veel koolhydraten
De hoeveelheden koolhydraten die beschikbaar zijn voor menselijke consumptie, namen niet toe tot de agrarische revolutie (5.000 – 10.000 jaar geleden) toen de mens granen zoals tarwe, gerst en gierst leerde groeien. Het domesticeren (kunstmatig fokken) van vee en het consumeren van dierlijke melk werd ook een extra bron van koolhydraten (melksuikers).
Als mens zijn we ontworpen om aan te passen aan het eten van voornamelijk dierlijk weefsel (eiwit en vet) en lage hoeveelheden koolhydraten. We hebben het metabole vermogen om dergelijke grote hoeveelheden koolhydraten in ons dieet te verwerken niet ontwikkeld en ons lichaam lijdt eronder.
De gemiddelde mens verbruikt meer koolhydraten per dag dan onze voorouders in het stenen tijdperk in een jaar aten. Het is de buitensporige hoeveelheid koolhydraten in onze voeding die een toxisch effect kan hebben op ons zenuwstelsel. Bewuster leren eten, om fitter te worden
Koolhydraatreductie en de theorie van neuroplasticiteit
Onze neurologische weefsels (hersenen, ruggengraat en zenuwen) hebben enig vermogen om de functies te herstellen van ten minste milde niveaus van schade. Neuroplasticiteit betekent ‘zenuwweefsel’ dat het vermogen heeft om ‘zijn functie te herwinnen.
- Na een beroerte kunnen mensen het vermogen hebben om een neurologische functie te herwinnen. Nadat een zenuw of de wervelkolom is beschadigd door een verwonding, is een opmerkelijke mate van herstel bekend. Het herstel in deze gevallen is mogelijk niet volledig in ernstige gevallen, maar kan vaak compleet zijn met milde verwondingen aan het zenuwstelsel.
Vertoont het ook een opmerkelijk vermogen om te herstellen van de toxische effecten van overmatige koolhydraten. Ik heb veel mensen gezien en behandeld die volledig hersteld zijn van de neurologische schade die brandend maagzuur, erectiestoornissen, bloedvatproblemen, duizeligheid en urinaire stoornissen veroorzaakt na het verminderen van hun inname van koolhydraten.
In deze omstandigheid zijn de zenuwen ernstig beschadigd door de toxische effecten van een te hoge bloedsuikerspiegel en insulineniveaus, evenals de schadelijke effecten van ontsteking geassocieerd met insulineresistentie. Gelukkig hebben de meeste mensen die hebben gewerkt aan het beheersen van hun diabetes nog steeds een goede kans om hun ANS-disfunctie om te keren.
Bacteriële overgroei treedt op wanneer de balans van bacteriën in het distale colon wordt veranderd. Schadelijke bacteriën groeien uit de hand en migreren naar de dunne darm, waar ze signalen achteruit kunnen sturen in de nervus vagus en het autonome functioneren kunnen veranderen, wat vaak leidt tot brandend maagzuur. De aanwezigheid van grote aantallen bacteriën in de dunne darm is ook verwezen naar SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth). De bacterie veroorzaakt ook een systemische brede ontstekingsaandoening die vaak wordt aangeduid als lekkende darm.
 |  |
- Een eenvoudige methode om bacteriële overgroei om te keren, is door een of twee keer per dag een prebiotische vezel, te eten, zoals aardpeer, asperges, schorseneren, palmsuiker, zoete aardappel, wortelpeterselie, cassave, uien, bananen en knoflook. Het opnieuw in balans brengen van darmbacteriën resulteert vaak in symptomatische verbetering van de autonome functie (minder brandend maagzuur, frequentie van de urine, vermoeidheid en duizeligheid) en vermindert ook de systemische ontsteking leidend tot verlaagde bloeddruk, verlaagde bloedsuikerspiegel en verbetering van aandoeningen zoals eczeem, psoriasis en rosacea.
Begin eerst met het verminderen van de grotere hoeveelheden koolhydraten uit jouw maaltijden; begin met het verkleinen van porties aardappelen en neem zoete aardappel, zilvervliesrijst en volkorenpasta en de suikerhoudende dranken, vervang deze door meer eiwitten en koolhydraatarme groenten.
Na een week of twee tel je de grammen van de overgebleven koolhydraten een paar dagen in je dagelijkse voeding. Je zult snel beseffen hoeveel koolhydraten je op een regelmatige basis hebt geconsumeerd.